Szczęście od losu tom 1 - Rozdział 17

Dziękuję za komentarze. Zapraszam na kolejny rozdział. Przypominam,  że rozdziałów tego tomu jest 22. 
Przypominam też, że do kupienia jest "Spontaniczna decyzja" w formie papierowej. Można ją nabyć tutaj: Klik.
Jeszcze kilka książek zostało. 

Czterogodzinna podróż minęła Jaeminowi głównie na przysypianiu. Ze dwa razy tylko zatrzymywali się, bo musiał iść za potrzebą. W samochodzie było ciepło, radio cicho grało i go uśpiło. Co jakiś czas się budził, rozglądał wokół, orientując się gdzie są i ponownie zasypiał. Powtórzyło się to kilka razy i dopiero pod koniec podróży Daesoon go obudził.

–          Hm? – Przetarł twarz dłonią.

–          Dojeżdżamy, ale powiedz mi, w którą drogę mam skręcić, bo na tym pustkowiu nawigacja zwariowała.

–          No tak, miejsce zapomniane nawet przez technikę – mruknął Lee, próbując dojść do siebie. – Czekaj. Jedź jeszcze kawałek i skręcisz w drogę tuż przed takim olbrzymim drzewem, pod którym stoi ławka. Potem już prosto. – Ziewnął. – Za dwadzieścia minut będziemy na miejscu.

–          Świetnie. U ciebie w porządku?

–          Tak. Wyspałem się. Mały jeszcze śpi. – Pogłaskał się po brzuchu. – Tylko pić mi się chce. – Sięgnął pod nogi, gdzie położył niewielki plecak, oczywiście z pomocą Daesoona, w którym mieli herbatę w termosie oraz leki. – Też chcesz?

–          Tak. Ale ty się napij najpierw.

–          Mhm. – Nalał do kubeczka herbaty, która była jeszcze gorąca, i upił kilka łyków, wcześniej dmuchając na napój.

Daesoon zerknął na niego, by zaraz skupić się na drodze. Próbował wypatrzeć wspomniane drzewo. Nie miał pojęcia, że babcia Jaemina mieszka w jakiejś wiosce na odludziu. On nie mógłby żyć w takim miejscu. Zanudziłby się na śmierć. Może przez parę dni takie wyciszenie byłoby dobre, ale na dłuższą metę to nie dla niego.

–          Proszę. – Lee podał chłopakowi herbaty. – Denerwuję się. Nie widziałem babci już długo, a teraz jadę do niej w ciąży.

–          I z chłopakiem.

Szkoda, że tylko masz grać mojego, kochającego chłopaka, pomyślał Jaemin.

–          Taa. Ludzie w wiosce mogą na nas krzywo patrzeć. Szczególnie na mnie.

–          Daj spokój. Ubierzesz się tak, że brzucha nie będzie widać. O, to jest to drzewo?

–          Yhym. Skręć tu przed nim.

 –         A twoja babcia tak sama mieszka? – zapytał Daesoon, skręcając w o wiele węższą drogę niż tę, którą do tej pory jechali.

–          Mhm. Dziadek zmarł kilka lat temu. Mama chciała babcię wziąć do nas. Jakoś byśmy się pomieścili, ale ona powiedziała, że starych drzew się nie przesadza. Dopóki sobie radzi i jest zdrowa, to będzie dobrze, ale nie wiem co później. Mama nie wyobraża sobie, aby tu powróciła. Nie znajdzie tu nigdzie pracy. Biednie tu żyją. Ludzie utrzymują się z roli. Głównie z ryżu. Całe pola są nim obsiane.

–          Ale jakoś żyją.

–          No. Tylko młodzi uciekają, jak tylko osiągną dorosłość. Co dziwne, bo czytałem, że teraz wiele osób opuszcza miasta, by osiedlić się na wsi. Tym bardziej od kiedy rząd udziela finansowego wsparcia dla zwiększenia produkcji rolnej. Wiele osób widzi w tym swoją przyszłość. Tylko nie tutaj. Tu wciąż żyją po staremu, tradycyjnie. O, już widać wioskę. Jak do niej wjedziemy, to skręcisz w prawo i pojedziemy na jej koniec. Babcia mieszka trochę na uboczu.

Wjechali do wioski, gdzie tak jak mówił Lee, wszystko wskazywało na  wciąż kultywowane tu stare zwyczaje. Domy ze swoją tradycyjną zabudową, dachami, ogólną formą stały w niewielkiej odległości od siebie. Nie wyglądały na bogate, ale były tak piękne w swym stylu, że Daesoon żałował, że nie mieszka w czymś takim. Niewielkie ogródki także utrzymane w swojej tradycji sprawiały, że miał ochotę usiąść i odpocząć. Spodziewał się zaniedbanej, brudnej wioski, a napotkał coś przeciwnego. Może faktycznie ludziom nie przelewało się, ale i bez chmary pieniędzy potrafili zadbać o swoją własność.

Nieliczni spotykani ludzie, młodzi czy dzieci, byli ubrani zwyczajnie, nowocześnie, ale kilka staruszek, które szły akurat skrajem drogi, miało na sobie tradycyjne szaty, tak zwane hanboki, w których górna część podobna do bluzy z długimi rękawami u kobiet była trochę krótsza niż u mężczyzn. Dół zawierał szeroką spódnicę, podczas gdy mężczyzna stojący niedaleko miał na sobie workowate, luźne spodnie.

–          Nie mają płaszczy? – zapytał Daesoon. Może jego rodzina ze strony mamy była bardzo tradycyjna, ale nie używała takich ubrań – u nich bardziej chodziło o zasady niż stroje czy domy. Może babcia od święta, ale dawno się tak ubierała. Chyba był jeszcze dzieckiem, kiedy ją taką widział. Miała jednak o wiele strojniejsze szaty.

–          Mają. Niedaleko jest świątynia i pewnie z niej idą. Zawsze wtedy uważają, że wierzchnie ubranie nie jest im potrzebne. Uważaj, bo moja babcia też tak chodzi ubrana. – Zaśmiał się Jaemin, zastanawiając się, gdzie ten chłopak się uchował. W sumie tak jak on żył już wnowoczesności, patrzył ku przyszłości, mając pewne zasady czy tradycje głęboko w poważaniu.

Daesoon Kim przekonał się o tym pięć minut później, kiedy zaparkował przed niewielkim domkiem, a kobieta, która z niego wyszła, przypominała te, które napotkali. Miała okrągłą twarz okrytą zmarszczkami. Gdzieniegdzie bruzdy były bardzo głębokie. Bardziej wskazywały one na ciężko przepracowane życie niż wiek. Lekko zgarbiona postawa też to ukazywała, ale mimo tego poruszała się z łatwością, jakby nic jej nie bolało i jakby była dużo młodsza.

Powitali ją z ogromnym szacunkiem należnym osobie starszej i zaprosiła ich do domu.

~*~

–          Nie wierzę, że dała nam wspólny pokój – powiedział Jaemin kilkanaście minut po przyjeździe.

–          Przeszkadza ci to? – zapytał Kim, rozglądając się po skromnym i oczywiście, co nie było niespodzianką, tradycyjnym wnętrzu. Nie było nawet normalnego łóżka.

–          Nie. Ale wiesz, nie jesteśmy małżeństwem. – Sięgnął do plecaka po witaminy. Niedługo musiał je zażyć. – Nie spodziewałem się tego po niej.

–          No wiesz, spodziewasz się dziecka, to chyba rozumie, że z powietrza się nie wzięło – prychnął Daesoon, skupiając spojrzenie na chłopaku. – W sumie to będziemy się tu mogli kochać?

–          Nie! – krzyknął Lee i od razu zasłonił usta, po chwili powtarzając szeptem: – Nie. To cienkie ściany.

–          Może twoja babcia niedosłyszy.

–          Wierz mi, ona wszystko słyszy. Poza tym jesteśmy w gościach. Nie wypada robić pewnych rzeczy. – Szkoda, bo ochota na seks w ogóle mu nie przechodziła. Co z tego, że dzisiaj w nocy się kochali, jak jemu było mało. Hormony w nim buzowały tak bardzo, że gdyby mógł, to już teraz zdarłby ubranie z Daesoona i zabrał się do roboty. Jeżeli tak miało być do końca ciąży, to zwariuje.

Kim uniósł lekko kąciki ust i nachylając się do ucha Jaemina, rzekł głosem, w którym mówił do tego chłopaka w łóżku. Obniżonym, cichym, seksownym:

–          Wiem, o czym myślisz, ale sam mówiłeś, że nic z tego. – Ucałował go w szyję i odsunął się. – Chodźmy coś zjeść. Twoja babcia zapraszała na posiłek.

–          Potem pójdziemy na spacer. Do lasu – oznajmił ciężarny i pierwszy ruszył ku wyjściu.

Rozsunął drzwi i zanim zniknął, obejrzał się jeszcze na zdumionego Daesoona.

–          Mam się bać? – Poszedł za chłopakiem na tyle szybko, że jeszcze go dogonił, korzystając z tej krótkiej chwili, kiedy byli sami.

–          Może. – Lee wszedł do czegoś, co można śmiało było nazwać kuchnią.

–          Chłopcy, siadajcie. – Staruszka wskazała na niski stolik stojący pośrodku niewielkiego pomieszczenia. Obok niego rozłożone były poduszki. – Jaemin, będzie ci wygodnie?

–          Jeszcze tak, ale za jakieś dwa miesiące jak tu usiądę, to nie wstanę. – Roześmiał się, siadając na podłodze po turecku. – Babciu, jakie zapachy. Niewątpliwie moja mama ma talent do gotowania po tobie.

–          Uczyłam ją, odkąd tylko podrosła na tyle, aby móc mi pomagać. Wygodnie ci?

–          Tak, dziękuję.

–          Twój chłopak jakiś taki cichy jest. – Zerknęła na Daesoona, stawiając danie na stoliku i dołączając do nich. Nie mając żadnych problemów, by zająć miejsce na poduszce.

–          On zawsze jest cichy.

–          Jaemin za to lubi mówić za nas obu – wtrącił Kim.

–          Nie zawsze. Też lubię pomilczeć.

–          To powiedzcie mi coś o waszym dziecku. Kiedy poród? – zapytała kobieta.

Lee na samą myśl o porodzie przeszły zimne dreszcze. Wciąż to od siebie odsuwał. Ten czas nadejdzie i choćby starał się jak najmniej o tym myśleć, to i tak się stanie. Nie może do końca życia chodzić w ciąży. W końcu będzie musiał posłuchać tego, co ma mu do powiedzenia doktor Kwon, poczytać o tym, by się do tego wydarzenia przygotować. Nie miał pojęcia, czy zdecyduje się na obejrzenie jakichś filmów. Poród go przerażał. Bał się bólu, który podobno był gorszy niż u kobiet. Bał się tego, że coś pójdzie nie tak. Już samo rozwarcie, które ma się pojawić pomiędzy odbytem a jądrami, jakby znikąd, nie było przyjemne. Wydawało mu się to obrzydliwe. Pytał lekarza o cesarskie cięcie, ale Jijang mówił, że jeżeli nie będzie ku temu potrzeby, lepiej dla niego i dziecka, aby urodził drogą naturalną. Najważniejsze, by Daesoon był wtedy z nim. Nie rozmawiali o tym i niepokoił się, że chłopak się na to nie zgodzi. Miał zamiar poruszyć w przyszłości ten temat. Na razie odkładał na bok wszystko to, co miało dotyczyć wydarzeń, które będą mieć miejsce za kilka miesięcy.

–          Za ponad cztery miesiące. Prawie pięć, bo dopiero rozpoczął się piąty.

–          Koniec kwietnia. Twój dziadek się wtedy urodził. Będziecie mieć…

 –         Syna – powiedział z dumą Daesoon, na co Jaemin miał ochotę się roześmiać. – Ale córkę też bym kochał.

–          Na punkcie córki zwariowałbyś – rzekła kobieta, wskazując na stół, aby jedli. – Mój mąż tak miał, jak urodziła się mama Jaemina. Oszalał z radości. A jak ją pilnował, kiedy YuRin zaczęła chodzić i później, kiedy dorosła.

–          Kiedy dorosła? – dopytał Daesoon, bo kobieta zaczęła chichotać.

–          Tak. Miała wielu adoratorów. Twój dziadek, Jaeminie, ich wystraszał. Ale twój tata się nie poddał.

Rozmawiali jeszcze długo przy posiłku. Jaemin zjadł swoje witaminy, a potem podziękował za jedzenie i poszedł się położyć. Jego planowana wycieczka na spacer do lasu i niecny plan, który miał, musiały przesunąć się na później. Gdzieś przez sen zarejestrował  ruch koło siebie. Potem dotyk ciepłej dłoni wsuwającej się pod koszulkę. Chyba się uśmiechnął. Tak mogła robić tylko jedna osoba. Na pewno nie miał już wątpliwości, kiedy gorące usta dotknęły jego skóry, by po chwili sunąć delikatnie po jego brzuchu. Zęby zahaczyły o guzik od spodni. Zamruczał i wyciągnął rękę, trafiając na głowę Daesoona. Wsunął palce w jego włosy.

–          Babcia…

–          Wyszła. Miała coś do załatwienia we wsi. Jesteśmy sami. Mam kontynuować czy wolisz spać?

–          Kontynuuj. – Odrzucił głowę do tyłu, kiedy gorąca dłoń wsunęła się pod ubranie, dotykając jego miękkiego penisa, który szybko reagował na ten dotyk. Obsunął ręką niżej spodnie i bieliznę, przy czym Daesoon też mu pomógł.

–          Jaki chętny. A tak się zapierał, że w gościach niczego się nie robi. – Chwycił członek Jaemina, czując pod palcami, jak ten lekko stwardniał.

–          Och, zamknij się, Dae… – jęknął, kiedy poczuł na męskości wilgotny, gorący dotyk niesamowitych ust. – O, tak.

Kim tylko się lekko uśmiechnął, nie chcąc wypuszczać penisa z ust. Ten jeszcze nie był do końca twardy, ale rósł powoli, więc wziął go całego, nosem dotykając włosów łonowych.

–          Uwielbiam to – zamruczał Jaemin i uniósł głowę, by przyjrzeć się podniecającemu widokowi. Przeszły go dreszcze, gdy napotkał czarne oczy wpatrujące się w niego, a jeszcze więcej poczuł, kiedy usta zacisnęły się na nim bardziej, a język pocierał go od spodu. Z miejsca zrobił się twardy jak skała, a Daesoon wysunął go sobie trochę z ust, obejmując podstawę członka palcami. Chłopak zaczął poruszać głową w górę i w dół, a biodra Lee podrygiwały, wychodząc mu naprzeciw. To było takie dobre, przyjemne.

 Jeszcze kilka miesięcy temu Jaemin nie wyobrażał sobie, że to właśnie ten chłopak będzie brał jego penisa w usta, nie będzie mieć nic przeciw temu i będzie go doprowadzał do szaleństwa, liżąc i ssąc z lubością.

–          To nie potrwa długo – jęknął Lee, ponownie odrzucając głowę na kark. Wygiął się bardziej. – Dae… Mmmm. O tak, tak rób. – Oddech mu przyśpieszył. Był tak blisko. – Dochodzę – uprzedził chłopaka, ale Kim nie wycofał się. Zassał się na nim mocniej, ostatecznie wyrywając z niego orgazm, a Jaemin spuścił się w jego usta, nieustannie podrygując biodrami.

Daesoon połknął wszystko i wyssał go do ostatniej kropelki, wylizał dokładnie wrażliwą teraz główkę, by po chwili odsunąć głowę. Schował jego penisa i poprawił ubranie Jaemina. Złożył kilka pocałunków na jego brzuchu, po czym obsunął mu koszulkę. Patrzył przez moment na zaspokojonego chłopaka, chłonąc ten widok. Pochylił się nad nim i otarł się ustami o jego. Lee natychmiast zareagował, oddając pocałunek i robiąc to o wiele mocniej, przytrzymując Daesoona za kark. Czuł swój smak i miło mu się zrobiło, że chłopak wszystko połknął.

–          Śpij teraz – szepnął Dae po tym, jak przerwał pocałunek i chciał się odsunąć.

–          A ty dokąd? – Lee chwycił chłopaka za rękę, zatrzymując przy sobie. Przecież nie zostawi go tak. Czuł, że Daesoon również był w potrzebie. – Twoja kolej.

–          Nie musisz…

–          Chcę. – Puścił jego dłoń i wyciągając rękę, przesunął palcami po widocznej w spodniach, nabrzmiałej długości. – Chodź tutaj. – Kiedy Kim podsunął bliżej biodra, zaczął mu rozpinać spodnie. Szło mu trudniej, bo leżał, a chłopak nad nim wisiał. Ale udało mu się i rozchylił je trochę. Duża, wilgotna plama na bieliźnie świadczyła o tym, jak bardzo musi być mokra główka. Penis Daesoona, jak Lee zdążył zauważyć, w czasie podniecenia wydzielał dużo preejakulatu. Chciał go wylizać i posmakować.

–          Jae…

–          Chodź bliżej. Usiądź mi na piersi. – Pociągnął go za ubranie, a chłopak przełożył przez niego nogę. – Bliżej. – Kiedy miał krocze chłopaka przy twarzy, uniósł głowę i przytknął usta tam, gdzie znajdowała się główka. Possał ją przez materiał, a potem przełożył ręce tak, by móc uwolnić penisa. Od razu smagnął językiem koronę, a mięśnie brzucha Daesoona zadrgały.

Daesoon przyglądał się, jak wargi Jaemna stają się wilgotne dzięki jego sokom. Spodobało mu się to. Chwycił swój członek i przesunął główką po ustach chłopaka, w którego oczach igrało pożądanie. Postukał go penisem w policzek i otarł się.

 Jaemin sądził, że oszalał. Bardzo podobało mu się to, co robił kochanek. Z uwielbieniem pozwolił mu na to i w chwili kiedy główka znów dotknęła jego warg, wysunął język, by ją popieścić. Uchylił usta, obejmując ją nimi lekko, po czym szepnął:

–          Pieprz moje usta.

–          Jesteś pewny? – Obsunął niżej ubranie. Przeszkadzało mu, ale nie na tyle, by ryzykować pozbycie się go. Przecież babcia chłopaka mogła w każdej chwili wrócić. Odsłonił całkiem członek i wyjął jądra, które od razu Jaemin polizał.

–          Tak, jestem pewny. Jejku, jesteś taki twardy i ty chciałeś nic z tym nie robić? Zły pomysł.

–          Opadłby. – Pchnął do środka, nie wsuwając się głęboko. Poruszył biodrami powoli.

Lee zamknął wargi wokół penetrującego je członka. Nie miał zamiaru pozwolić Daesoonowi na delikatność. Naprawdę miał ochotę na to, aby chłopak wypieprzył jego usta i aby później rozlał się w nich. Chciał poczuć jego smak. Wyciągnął ręce i zacisnął palce na jego pośladkach. Kim sapnął i poruszył się szybciej. Cały czas patrzyli  na  siebie,  by odczytać w oczach tego drugiego na jak wiele mogli sobie pozwolić.

–          I ktoś… mógłby pomyśleć… że Jaemin Lee to taki grzeczny chłopak – sapnął Daesoon, poruszając szybciej biodrami. Nie wsuwał się głęboko, by kochanek się nie zakrztusił, ale to mu wystarczało.

Jaemin tylko zamruczał i nacisnął rękoma na pośladki chłopaka, by ten był jeszcze bliżej. Przy tym masował dwie napinające się półkule, kiedy biodra pracowały, już go nie oszczędzając. Coś mu przyszło do głowy i po chwili namysłu wsunął, tuż obok penisa, sobie dwa palce w usta, śliniąc je dokładnie i przeniósł z powrotem na tyły chłopaka. Daesoon cały czas go obserwował. Sięgnął pomiędzy jego pośladki i palcem wskazującym odnalazł pomarszczone, zaciśnięte ciało. Chłopak nad nim wciągnął łapczywie powietrze. Pomasował wejście kilka razy, a potem nacisnął dużym, wilgotnym palcem. Mięśnie przepuściły go. Kim na chwilę przestał oddychać, zaciskając usta, by nie wydać żadnego dźwięku. Jaemin wsunął palec głębiej, poruszając nim i zginając go. W pewnej chwili Daesoon jęknął i podparł się rękoma za jego głową. Biodra kochanka ciągle pracowały, a on, mimo że usta go już bolały, brał jego penisa, ssał, dodając do tego pieszczotę jego dziurki. Ponownie potarł to samo miejsce co wcześniej, ale robiąc to teraz delikatniej. Tym razem Daesoon także nie powstrzymał się przed wydaniem dźwięku, a nawet powiedział:

–          Więcej.

Jaemin mógłby się uśmiechnąć, gdyby mógł, ale usta wciąż miał pełne. Spełnił prośbę chłopaka i wsunął drugi palec. Tym razem nie był tak bardzo delikatny, tylko zaczął nimipieprzyć odbyt kochanka, podczas gdy ten robił to samo z jego ustami. Jego ruchy były coraz bardziej chaotyczne. Lee wyczuwał, że ten, którego od lat kochał, zaraz będzie szczytować. Potarł jego prostatę i Kim już tego nie wytrzymał. Wytrysnął obficie nasieniem prosto do jego gardła, a Jaemin przełykał wszystko – ciesząc się z tego, że nie zakrztusił się – stwierdzając, że lubi smak spermy tego chłopaka. Następnym razem pozwoli mu dojść na swoją twarz. Przez takie myśli nie poznawał siebie, ale nie chciał być już grzeczny. Chciał brać to, co mu dawało przyjemność i równie wiele dawać. Jak nie wiele więcej.

–          Cholera – przeklął Daesoon, czując, jak mu dobrze i błogo. Palce z niego wysunęły się, a on przytrzymując mięknący członek, opadł obok Jaemina, wciąż szybko oddychając. – Kiedy, kiedy wrócimy do domu…

–          Wezmę w końcu twój tyłek. – Położył się na boku, patrząc na niepotrafiącego dojść do siebie kochanka. Bo tym właściwie był leżący obok chłopak.

–          Ale…

–          Dałeś już mi pozwolenie. Nie pamiętasz? Sądzę, że tak jak ja lubisz mieć coś w sobie twardego i długiego – szepnął, podsuwając się do niego i go obejmując. To nic, że Daesoon powinien się ubrać i to nic, że musieli iść umyć ręce, a on dodatkowo twarz. To mogło poczekać, bo mieli chwilę dla siebie, a Lee nie zamierzał z niej nie skorzystać.

–          Jesteś potworem. Nie mam sił już iść do lasu – szepnął Kim, przytulając się.

–          Już nie musimy. To nic, że znów mam ochotę. – Wcisnął twarz w jego szyję.

–          Jaemin, wykończysz mnie.

W pokoju rozległ się śmiech ich obu. Wizyta u babci zaczęła się naprawdę dobrze, pomyślał Lee, uśmiechając się w szyję już o wiele spokojniej oddychającego chłopaka.